W niniejszej książce Daniel Bensaïd przypomina, że kapitalizm, który wynosi ponad wszystko własność prywatną, pozostaje systemem opartym na monopolu i wywłaszczeniu. Być może nigdy nie było to tak jasne jak u progu drugiej dekady XXI wieku. Prawdziwa treść własności prywatnej ujawnia się w koncentracji kapitału w rękach nielicznej elity, dokonywanej kosztem większości społeczeństw, a na globalnym Południu wręcz całych ludów. Prywatyzacje usług publicznych i systemów emerytalnych, deregulacja stosunków pracy, grodzenie miast, pętle zadłużenia, patentowanie już nie tylko produktów pracy ludzkiej, ale także dzieł natury i wspólnego dziedzictwa kulturalnego – wszystko są to narzędzia gigantycznego wywłaszczenia miliardów ludzi. Dlatego, uważa Bensaïd, stoimy w obliczu konieczności powrotu do hasła komunizmu. Bo „na przekór rozpasanej drapieżności i prywatyzacji świata najbardziej przypomina o zasadach dzielenia się i równości, wspólnego sprawowania władzy, solidarności (…), obrony naturalnych i kulturalnych dóbr wspólnych ludzkości, rozszerzaniu sfery bezpłatności usług na dobra pierwszej potrzeby.”
Daniel Bensaïd (1946-2010) – filozof francuski, profesor na uniwersytecie Paris VIII, członek International Institute for Research and Education. Od 1969 r. był czołowym działaczem Związku Rewolucyjnych Komunistów (Ligue communiste révolutionnaire – LCR), a w 2009 r. współzałożycielem Nowej Partii Antykapitalistycznej (Nouveau parti anticapitaliste – NPA). Napisał m.in. La revolution et le pouvoir (Penser, 1976), Walter Benjamin sentinelle messianique (1990), La discordance des temps: essais sur les crises, les classes, l’histoire (1995), Politiques de Marx (2008), Éloge de la politique profane (2008), Marx, mode d’emploi (2009).